எண்ணிக்கையற்ற முறைகள்
வன்கலவிக்கு உள்ளான மென்னுடலை
ஊசிகள் பொதியப்பட்டது என்றாள் நீலவேணி
ஒவ்வொரு கலவியும் ஊசியாகி
எலும்புக்குள்ளும் சதைகளுக்குள்ளும்
சென்று செருகிக் கொள்ளும் வரை அறியமுடியும்
பல்கடித்துத் தாங்கிக் கொண்டால்
வயிற்றில் தண்ணீர் சென்றிறங்கும் வழியை
உணர முடிவது போலவே
ஒரே நூலால் கோர்க்கப்பட்டவை போல
ஓர் ஒழுங்குக்குள் பொருந்தி உடலுக்குள்
சேகரமாவதை எண்ணிக்கொண்டே இருந்தாளாம்
உள் சென்றவை வெளிமீளும் வழியறியாததைப் போல
இரத்தத்தின் நதியில் போயிறங்கி
வேர்கொண்டன அவள் உடலெங்கும்
ஊசிகள் ஊன்நுழையும் சிறுயோனி துவாரத்தை
அதே ஊசிகளால் தைத்து அடைக்க இயன்ற போது
ஊசிகளின் எண்ணிக்கை இத்துடன் முற்றும் என்றாள்.
குட்டி ரேவதி
நன்றி: கணையாழி
3 கருத்துகள்:
வலியை வெளிப்படுத்தும் வரிகள் மேடம்
மேலும் கணையாழி கவிதைக்கு வாழ்த்துகள்
உங்கள் கவிதைகளை கணையாழியில் வாசித்தேன்... வாழ்த்துகள்..சுபா
The form and the content effects the vibration of the lines - stronger with the higher density. The depth the "Pins" could reach no MAN knows or realizes....
Your poem reminds me of one of the poems of Alice Walker, namely,---
Did This Happen to Your Mother?
Did Your Sister Throw Up a Lot?
-----------------------------------
I love a man who is not worth
my love.
Did this happen to your mother?
Did your grandmother wake up
for no good reason
in the middle of the night?
I thought love could be controlled.
It cannot.
Onl behaviour can be controlled.
By biting your tongue purple
rather than speak.
Mauling your lips.
Obliterating his number
too thoroughly
to be able to phone.
Love has made me sick.
Did your sister throw up a lot?
Did your cousin complain
of a painful knot
in her back?
Did you aunt always
seem to have something else
troubling her mind?
I thought love would adapt itself
to my needs.
But needs grow too fast;
they come up like weeds.
Through cracks in the conversation.
Through silences in the dark.
Through everything you thought was concrete.
Such needful love has to be chopped out
or forced to wilt back,
poisoned by disapproval
from its own soil.
This is bad news, for the conservationist.
My hand shakes before this killing.
My stomach sits jumpy in my chest.My chest is the Grand Canyon
sprawled empty
over the world.
Whoever he is, he is not worth all this.
And I will never
unclench my teeth long enough
to tell him so.
கருத்துரையிடுக